Domates yaprakları türe özgü olarak, topraksı ve hafif baharatlı kokusuyla bilinir. Bu kokuyu hoş bulanlar olduğu gibi, itici bulanlarda vardır.
Domates bitkisinin, zararlı ve hastalıklara karşı olan savunmasının bir parçası olduğu düşünülen bu keskin kokulu aroma; bitkinin sap ve yapraklarında trikom adı verilen tüy benzeri yapıların uçlarında depolanan yağlardan gelir. Bitkiye yakından baktığınızda bu tüyleri fark edebilirsiniz.
Böcekler, hayvanlar veya çiftçiler, domates bitkisine dokunduğu zaman, trikomların ucunda bulunan ampullerin ezilmesi sonucu serbest kalan yağlardaki uçucu kimyasalların havaya karışmasıyla, bu tanıdık kokuyu alırız.
Zararlılar için caydırıcı olduğu düşünülen bu yağ ve bileşikler, insanların dokunması ve yemesi açısından güvenlidir.
Bitkinin it üzümü (köpek üzümü) ailesiyle olan ilişkisi, 1700’lü yıllarda domatese, Avrupa ve Amerika’daki kolonilerde hoş olmayan bir ün kazandırdı.
İlgili Ürünler
Daha tehlikeli ve ölümcül it üzümü de dahil olmak üzere, diğer it üzümleri, solanin adı verilen zehirli bir kimyasal üretir. Bir zamanlar domates bitkisinin de solanin ürettiğine inanılırdı. Ancak yapılan araştırmalar, domates bitkisinin solanin yerine tomatin adı verilen bir kimyasal ürettiğini göstermiştir.
Yapılan çalışmalar, tomatinin yutulmasının insan sağlığı açısından tehlikesinin düşük olduğunu gösteriyor. Yetişkin birinin tehlikeli dozda tomatin alması için en az 1 kg domates yaprağı yemesi gerekir. Tomatinin kolesterolü düşürmeye ve bazı kanser risklerini azaltmaya yardımcı olabileceğini öne sürenler çalışmalar bile vardır.