Seracılık, Akdeniz’e kıyısı olan ülkelerin belirli ve sınırlı bölgelerinde, iptidai yapılar (tünel yapılar) içinde başlamıştır. Üretim anlamında sınırlı olan bu yetiştiricilikten elde edilen ürünler, o günün şartlarında astronomik fiyatlara satılıyordu. Üreticiler nezdinde dikkatleri çeken bu yüksek karlılıklar, dünyayı sera üretimine yöneltmiş ve bu alana girdi sağlayan firmalar arasında da çok ciddi bir yarışın başlamasına sebep olmuştur.
Deneme ve araştırmalar neticesinde, kullanılan ısıtma ve soğutma teknolojileriyle birlikte, her iklime uygun geliştirilen sera konstrüksiyonu modellerine eklenen topraksız tarım modernizasyonu ile, seracılık 12 ay üretim yapan fabrikalara dönüştürülmüştür.
Sonuç olarak yeni üretim teknikleri ve teknolojilerle yaygınlaşan modern seracılık, verim ve kalite artışına ilave olarak, ciddi bir üretim artışına da sebep olmuştur. Üretimdeki bu ciddi artışın getirdiği rekabet, seracılıktaki yüksek olan karlılıkların düşmesine neden olmuştur.
Artık bu gerçeği görerek “nasıl bir çıkış yolu bulabiliriz” sorusunun muhasebe ve mukayesesini yapma zamanıdır. Bunu yaparken eleştiriye kendimizden başlayıp,
- Sorumluluklarımızı gözden geçirmeli,
- İşimizle ilgili, ihmal, ihlal ve hatalarımızı tespit etmeli,
- Üretim yaptığımız sera bölgemizin avantaj ve dezavantajlarını doğru şekilde anlamalı,
- Bizi güçlü ve iddialı yapacak sezon ve ürünleri kullanmalı,
- Rakip ülkelerin avantaj ve dezavantajlarını, üretim çeşitliliğini, üretim miktarlarını sürekli takip etmeli,
- İhracat pazarlarımızdaki tüketici tercihlerini, tercihlerdeki değişimlerini, kamu, stk ve kendi olanaklarımızla an be an takip ederek, çeşit ve dikim desenimizi sürekli güncellemeliyiz.
Günümüzün ulaşım ve iletişim olanaklarının sağladığı kolaylıklar hepimizi birer dünya üreticisi haline getirmiştir.
Global ölçekli bu yarışta sürekli ve başarılı olabilmenin ilk şartı ise; marka olmak. Ancak, bu global açılımın bizlere getirdiği yeni anlayış ve kriterler vardır.
İlgili Ürünler
Bu global pazarlar, “Verim, Kalite ve Sertlik” kriterlerine, ürünün pazar değerini belirleyen “Lezzet” kriterinide dahil etmiştir.
Global pazarda markalaşamamızın önündeki en önemli sorun, çeşit çokluğunu, çeşit çöplüğüne (kirliğliğine) dönüştürmüş olmamızdır.
Örneğin fideliklerde, sadece domateste 200’ün üzerinde farklı domates çeşidi siparişinin listelerinde olduğu, fidelik sahibi olan arkadaşlarımızın önemli bir tespitidir.
Yine örneğin, 20 tonluk bir ihracat TIR’ında en az 8-10 farklı çeşit domates bulunmaktadır. Yani her kasada farklı kalite, farklı lezzet ve farklı raf ömrü olan ürünler bulunmaktadır.
Maalesef bu çeşit kirliliği içinde, dünyanın aradığı istikrarlı marka olma şansımız bulunmamaktadır.
Başta üreticilerimiz ve ihracatçılarımız olmak üzere, bu sektörden ekmek yiyen herkesin, bu yanlışa dur demesi gerektiğini düşünüyorum. Aksi halde şuanda global pazarda rekabet ettiğimiz ve bizden geride olan rakip ülkelere; mevcut pazarlarımızı tek tek kaptırmamız söz konusudur.
Kaynaklar
E-Z Tohumculuk